نقل یک حکایت قدیمی

دو دوست با پای پیاده از جاده ای می گذشتند، بین راه بر سر موضوعی اختلاف پیدا کردند، یکی از آنها با عصبانیت و از سر خشم بر چهره دیگری سیلی زد، دوستی که سیلی خورده بود، سخت آزرده شد، ولی بدون آن که چیزی بگوید روی شنهای بیابان نوشت: «امروز بهترین دوست من بر چهره ام سیلی زد.» سپس هر دو به راه خود ادامه دادند تا به یک آبادی رسیدند، تصمیم گرفتند کمی آن جا بمانند و کنار برکه استراحت کنند. ناگهان دوستی که سیلی خورده بود، لغزید و در برکه افتاد و نزدیک بود، غرق شود که دوستش به کمکش شتافت و او را نجات داد.
مرد نجات یافته بر روی صخره ای سنگی این جمله را حک کرد: «امروز بهترین دوستم مرا از غرق شدن نجات داد».دوستش با تعجب از او پرسید: چرا آن روز که به تو سیلی زدم آن را روی شنهای صحرا نوشتی، ولی اینک محبت مرا روی صخره حک می کنی؟
او لبخندی زد و پاسخ داد: وقتی دوستی ما را آزار می دهد، باید روی شنهای صحرا بنویسیم تا بادهای بخشش آن را پاک کند، یعنی بدی افراد را باید زود فراموش کنیم، ولی وقتی خدا محبتی در حق ما می کند، باید آن را روی سنگ حک کنیم تا هیچ چیز نتواند آن را از بین ببرد و هرگز آن محبت را فراموش نکنیم

اراده و پشتکار

    خداوند در آفرینش نوع بشر تمام زیباییها و استعدادها و .... را به نمایش گذاشته است و کافی است که این استعداد و مهارت های نهفته را با وسیله ای و یا تلاش و کوشش پیگیر شکوفا کرده و به منحصه ظهور برسانیم . هرکس به تواناییها و استعداد خود بیشتر و بهتر از دیگران آشناست و می تواند با اراده و پشتکاری که از خود نشان می دهد این استعداد ها را از حالت بالقوه به بالفعل تبدیل کند اما نباید از خستگی و شکست در راه ترسید و با ادامه راه و استفاده از تمام امکانات و شرایط برای موفقیت و رسیدن به هدف مورد نظر تلاش نمود .

    گاهی برخی از افراد با کوچکترین ایراد و یا اظهار نظر دیگران از ادامه راه دلسرد شده و به تمام آرزوها و علایق خود پشت پا می زنند و تمامی فعالیتهای صورت گرفته را رها می کنند . که این مورد از ضعف اراده و وسواس و نداشتن ایمان به کار و عقیده ناشی می شود . شاید عدم نیاز به آن هم تأثیر داشته باشد .

    اما افرادی که به کار خود ایمان و باور دارند و می دانند که این کار آنها می تواند مفید باشد و یا در مورد درستی اعتقاد خود پافشاری می کنند سعی در از پیش رو برداشتن تمامی موانع و ناملایمات دارند و با برنامه ریزی و سازماندهی نیروها و استعدادهای خود آنها را در جهت نایل آمدن به هدف اصلی خود هماهنگ می کنند و حتی با گام های محکم و استواری که برمی دارند دیگران را نیز با خویش همراه می کنند.

    این اراده و پشتکار که باید از آن به عنوان نیروی پیش برنده و موتور محرکه پیشرفت نام برد نتها در انسانها وجود ندارد بلکه حیواناتی دیده شده اند که با وجود مشکلات بزرگی در زندگی و حیات خود، بر آنها غلبه نموده و تحسین انسان را برانگیخته اند . به طوری که در مواردی انسان با دیدن آنها پی به استقامت و توانایی آن موجود می برد.